چهره دنيوي اعمال انسان/ هیچ عملی بدون نیت نیست

به گزارش خبرگزاری مهر، اعمال انسان در حيات دنيا بر اساس احكام خاص دنيا داراي ماهيت و صورت عيني به خصوصي مي باشد و همين اعمال در نظام برزخي از ماهيت ديگر عيني يا صورت ديگري بر خوردار است. صورت دنيوي هر عملي اگر دقت بكنيم عبارت است از مجموع يك سلسله ارزشهاي عقيدتي و فكري، هدف ها و مقاصد و يا نيت ها،ت صميم و اراده و حركات، هر عملي، چه خوب باشد و چه بد باشد، مجموع مرکبي است از اينها كه شمرديم. عمل را نبايد تنها به حركات، اطلاق نموده و گمان بكنيم كه عمل عبارت است از مجرد حركات، كما اينكه بعضي ها بدون توجه اين چنين فكر مي كنند.

هيچ عملي از اعمال ما حركات تنها و حركات بدون مقدمات و موخرات نيست، حركات از جايي سرچشمه مي گيرد و به جايي هم منتهي مي گردد. حركات از اراده و تصميم، و اراده و تصميم از هدف و قصد و نيت، و هدف و قصد و نيت از يك سلسله عقيده ها و فكرها و نظرها سرچشمه مي گيرد. عمل در حركات خاتمه نمي يابد و بلكه با نيل به هدف و مقصد خاتمه يافته و به آخر مي رسد.

بنابراين آنچه ما آن را عمل مي ناميم، حركات تنها نيست بلكه مجموعه اي است كه از نقطه اي شروع مي شود و در نقطه اي به پايان مي رسد. مجموعه اي كه حركات جزيي ازآن است. اصولا حركات تنها بدون مبادي دروني از قبيل اراده و نيت و يك سلسله عقيده ها و فكرها تحقق نمي يابد و نمي تواند تحقق بيابد و عينيت پيدا بكند. كما اينكه بدون نتيجه و مقصدي هم نمي شود خاتمه بيابد. هر عملي بخواهيم انجام دهيم، نمي توانيم مگر اينكه فكري داشته باشيم و نيتي بكنيم و اراده بنماييم و سپس حركت كنيم و بعد از حركت هم حتما به نتيجه اي برسيم.

حتي اگر ما بخواهيم از باب آزمايش همين موضوع به عملي دست بزنيم كه اين تركيب را نداشته باشد،خواهيم ديد كه امكان ندارد. مثلا، اگربخواهيم بدون عقيده و فكري و بدون نيت و قصدي،حركتي را انجام دهيم با اين عقيده و فكر كه مي خواهيم حركتي بدون عقيده و فكر داشته باشيم حركتي انجام داده ايم. خود اين عقيده و فكراست. و همين طور،با اين نيت و قصد كه مي خواهيم حركتي بدون نيت و قصد داشته باشيم حركتي را انجام داده ايم.خود اين نيت و قصد كه مي خواهيم حركتي بدون نيت و قصد داشته باشيم.به جاي خود نيت و قصد است.

همچنين اگر بخواهيم بدون اراده يك حركتي انجام بدهيم بالاخره به هرصورتي كه باشد مسلما با اراده خواهد بود ونيز هر چه سعي بكنيم حركتي داشته باشيم كه مقصدي از آن نداشته و نتيجه اي را در نظرنگيريم، باز موفق به يك چنين حركتي نخواهيم شد. حتي خود اين مسئله كه "مقصدي نداشته و نتيجه اي در نظر نگرفته ايم "به جاي خود، مقصد ما و نتيجه حركت ما است.

پس هيچ عملي در حركات تنها، خلاصه نمي گردد و مجموعه اي از مبادي خاص،حركات و نتيجه است، يعني واقعيت عيني هر عملي از اعمال انسان در عالم دنيا، يك واقعيت عيني تركيب يافته از يك سلسله مبادي دروني و حركات ظاهري و نتيجه نهايي است و حقيقت و ماهيت عمل انسان در اين نظام و بر اساس احكام اين نظام،يك چنين حقيقت و ماهيتي است.

صورت عمل ما در اين عالم، يعني صورت دنيايي هر عملي از اعمال ما اين چنين است و حركات ظاهري تنها نيست. اين معني با تامل در تك تك اعمال خودمان، به طور كاملا واضح و به صورت عيني،براي ما معلوم خواهد شد.

در نتيجه سعادت حقيقي انسان در اين دنيا در گرو پاداشهاي معنوي است، چنانكه شقاوت حقيقي او مرهون كيفرهاي معنوي است. علاوه بر اين سعادت ابدي و اخروي انسان با شقاوتش با پاداشها و كيفرهاي معنوي در اين دنيا گره خورده است. يعني پاداش هاي معنوي زمينه ساز سعادت پس از مرگ و كيفرهاي معنوي زمينه ساز شقاوت بعد از مرگ است.

پاداش هاي معنوي مربوط به هدايت الهي و معرفت هاي بشر نسبت به عالمي وراء عالم طبيعت است. اين هدايت ها و معرفت ها ارتباطي بين عالم حاضر و عالم غيب است. اين ارتباط، لذت ها و بهجت هايي را همراه دارد كه اندكي از آن ارزش فوق عمر بشر دارد.